Bazı anneler çocuklarının sokakta dışarı çıkmadığı, evlerinde oturmayı tercih ettiği ve oyuncaklarıyla sessizce oynadığı veya televizyon seyrettiği zaman çok yorgun. Ancak, çok sayıda çocukla oyun alanına gittiklerinde, onlarla temastan kaçmayı deniyorlar ve bu çocukların kalabalığından korunma arayışında olan annelerine sarılıyorlar. Bu tür yabancılaşma ve diğer insanlarla iletişim kurma konusundaki isteksizlik, dokunulmazlık olarak adlandırılır ve çocuğun yetiştirilmesinde ya da psikolojik gelişiminde sorunların işareti olur.
Sorunu çözmek için önce sebebi bulmanız gerekir, çünkü birkaç tane olabilir:
- karakterin özelliği;
- ailede sağlıksız psikolojik durum (ebeveynlerin alkolü, aile dağılması, aile üyeleri arasındaki eğitimdeki çelişkiler);
- fiziksel veya konuşma kusurlarının varlığında aşağılık hissi;
- nöropati - konjenital çocuksu sinirlilik;
- sevgi ve dikkat eksikliği, ebeveynlerin artan talepleri;
- iletişim deneyimi eksikliği;
- epilepsi, şizofreni, erken çocukluk otizmi gibi nöropsikiyatrik hastalıklar;
- Çocuğun anne babaya bağımlılığı, yabancıların sindirilmesi.
Bu nedenle, çocuğunuzun başka insanlardan sakınmadığını fark ederseniz, uzmanlara yönelik bir ankete gitmelisiniz: bir konuşma terapisti, bir psikolog veya bir psikolog. Çocuğun psikolojik gelişimi ile her şeyin yolunda olması durumunda, ebeveynler, temassızlığın sebebini keşfeden, iletişim kurmayı ve arkadaşlık etmeyi öğrenmesine yardımcı olabilir.
Temassız bir çocuğa nasıl yardım edilir?
- kendinize ve çocukların sosyal çevresine genişletin;
- yeni yerler ziyaret edin (birkaç kişi ile başlamak daha iyidir);
- Çocuğa başarı için övünme, özellikle biriyle;
- Başarı durumları yaratın: İlk önce oldukça kolay bir görev verin ve başarılı bir şekilde tamamlandıktan sonra, verin, ancak daha da zor, başlangıçta bunu desteklediğinizden emin olun;
- çocuğu tanıştıracak şekilde tanıtır, önce onu birisiyle tanıştırmak, aynı yaştaki çocuklarınız olduğu bir aile ile doğaya gitmek daha iyidir;
- yavaş yavaş çocuğun arkadaş sayısını arttırmak: ilk başta yeterli ve 2-3 olacak;
- Çocuğunuzu oynamayı öğretin: İlk basit grup oyunlarının kurallarını ona açıklayın, kendinizle oynayın, böylece çocuk kendinde hissetmeye kendinden emin olur;
- Tüm çocuklarla birlikte mahkeme salonunda (her zaman çocuğunuz tarafından iyi bilinen kurallarla) bir oyun düzenleyin, ilk kez oyuna katılımınız zorunludur, ertesi gün bir gözlemciye dönüştünüz ve oyunu tarafınızdan kontrol edin;
- Çocuğunuzun başarılı olduğu bu etkinlikleri geliştirin (çizim, bisiklete binme, koşma, top oynama);
- hobilerinin yandaşlarını bulmak, örneğin: bir daire için kaydolmak;
- ilk aşamada çocuğu akranları ile yalnız bırakmayın: koruyun ve ona çok dikkatli, göze batmayan şekilde yardım edin;
- Çocukları ziyaret etmeye davet edin, onlar için eğlence, oyun ve muamele düzenleyin, çocuk kendileriyle ilgilenmeyecekse, kendinizi ziyarette gezmeye başlayabilirsiniz;
- aile içindeki ilişkiyi düzenler, bu aile psikoloğu ile iletişime geçerek yapılabilir;
- Farklı yaşlardaki çocuklarla iletişim kurmak.
En önemlisi, yavaş yavaş, çocuğunuzun duygusal durumunu dikkatle izleyerek, ve ilk rahatsızlık belirtilerinde, durun.
Daha önce temas etmeme problemini çözmeye başladığınızda, sizin ve çocuğunuz için o kadar kolay olacaktır. Ancak başarılı bir çözüme ulaşmanın vazgeçilmez bir koşulu, ailede olduğu gibi sevgi, saygı, anlayış ve kabul gören bir atmosfer yaratmasıdır.