Yapay havalandırma

Hava, insandan suya veya yiyeceğe göre çok daha fazla gereklidir, çünkü onsuz sadece birkaç dakika yaşayabilir. Bir kişinin nefes almayı durdurduğu durumlarda, yardım etmenin tek yolu yapay havalandırmanın yapılmasıdır.

Suni havalandırma kullanımı endikasyonları

Böyle bir manipülasyon, bir kişinin kendi kendine nefes alamama durumlarında, yani akciğerlerin ve çevrenin alveolleri arasında bağımsız olarak gaz değişimi yapması durumunda gereklidir: oksijen almak ve karbon dioksit vermek.

Aşağıdaki durumlarda suni havalandırma gerekli olabilir:

Dışsal etki, travma veya hastalığın akut atağı ( inme ile ) nedeniyle doğal solunum bozukluğu varsa, akciğerlerin tam yapay ventilasyonu gereklidir ve bağımsız bir taneye geçiş sırasında pnömoni, kronik solunum yetmezliği için yardımcı ventilasyon gereklidir.

Yapay Havalandırma Temel Yöntemleri

Akciğerlere oksijen iletmek için:

  1. Basit - "ağızdan ağza" veya "ağızdan ağza" yolu.
  2. Donanım yöntemleri: manuel solunum cihazı (oksijen maskesi olan normal veya kendi kendini şişirebilen solunum torbası), otomatik çalışma modu olan bir solunum cihazı.
  3. Entübasyon - trakea diseksiyonu ve tüpün açıklığa sokulması.
  4. Diyaframın elektrostimülasyonu - solunum, ritmik kasılmasını tetikleyen dış veya iğne elektrotları yardımıyla diyafram sinirlerinin veya diyaframın periyodik uyarılmasının bir sonucu olarak ortaya çıkar.

Suni havalandırma nasıl yapılır?

Gerekirse, manuel solunum cihazının yardımıyla sadece basit bir yöntem ve donanım yapmak mümkündür. Geri kalan her şey sadece hastanelerde veya ambulanslarda kullanılabilir.

Basit yapay havalandırma ile, bunu yapmak için gereklidir:

  1. Hastayı düz bir yüzeye koyun, baş kısmı en fazla geriye atılacak şekilde ayarlayın. Bu, dilin düşmesini engelleyecek ve gırtlak girişini açacaktır.
  2. Yanda durun. Bir eliyle, aynı anda başını biraz geriye çevirirken, burnun kanatlarını kelepçelemek ve ikincisini - ağzı açmak, çeneyi aşağı indirmek.
  3. Derin bir nefes alın, dudaklarınızı kurbanın ağzına yapıştırmak ve keskin bir şekilde nefes almak iyidir. Soluk alması gerektiğinden başınız derhal itilmelidir.
  4. Hava enjeksiyonunun sıklığı dakikada 20-25 kez olmalıdır.

Hastanın durumunu izlemek için gereklidir. Cildin rengine özel dikkat gösterilmelidir. Maviye dönerse, oksijen yeterli değildir. İkinci gözlem nesnesi, toraks, yani hareketleri olmalıdır. Uygun yapay havalandırma ile yükselmelidir ve aşağı inin. Epigastrik bölge düşerse, havanın akciğerlere gitmediği, ancak mideye girdiği anlamına gelir. Bu durumda, başın konumunu düzeltmeniz gerekir.

Mevcut ikinci ventilasyon metodu, bir hava yastığı olan bir rotonos maskesinin kullanılmasıdır (örneğin: Ambu veya RDA-1). Bu durumda, maskeyi yüze çok sıkı bastırmak ve düzenli aralıklarla oksijen uygulamak önemlidir.

Yapay akciğer ventilasyonunu zamanında yapmazsanız, ölümcül bir sonuca kadar olumsuz sonuçlara neden olur.