Serviks içinde, iltihabı servisit adı verilen epitel ile kaplı bir servikal kanal vardır. Servisitlere neden olan ana patojenler:
- spesifik inflamasyona neden olan mikroorganizmalar (gonore, sifiliz, tüberküloz);
- nonspesifik inflamatuar sürecin (streptococcus, staphylococcus, ureaplasma, chlamydia) nedensel ajanları;
- protozoa (trikomonatlar, amip);
- mantarlar (kandidiyazis);
- virüsler (herpes virüsü, insan papilloma virüsü).
Servisit travma, servikal tümör, kontraseptifler ile lokal irritasyon, sistemik hastalıkların gelişimine katkıda bulunur.
Kronik servisit belirtileri
Akut servisit semptomları alt karın bölgesinde ve cinsel ilişki sırasında ağrı, genital sistemden taburcu olma (görünüşleri iltihaplanmaya neden olan patojene bağlıdır), ilişkiden sonra lekelenme, sık idrara çıkma isteğidir. Kronik servisit asemptomatik olabilir ve muayenede tanı konabilir, ancak sürecin alevlenmesiyle kronik servisit akut semptomatoloji gibi görünecektir.
Kronik servisit tanısı
Akut dönemdeki kronik servisit, sadece semptomatoloji ile değil, her şeyden önce jinekolog, aynalardaki serviks'i inceler. Kronik, ancak aktif servisit servikal mukozanın servikal kanalın (erozyon), sekresyonların (mikroskobik inceleme için alınan), serviksin ödemi etrafındaki kızarmasını gösterir.
Kronik, ama inaktif şu anda, servisit sikatrisyel değişiklikler, serviks ile yalancı kalınlaşma ve serviks içinde kistlerin oluşumu gibi kalınlaşacak gibi görünecektir. Gerekirse, kolposkopi kullanarak serviks daha ayrıntılı bir inceleme. Patojeni tanımlamak ve kronik servisitin nasıl tedavi edileceğini anlamak için servikal mukozanın ve servikal kanalın mikroflorasının bakteriyolojik incelenmesi için bir yayma yaptığınızdan emin olun.
Kronik servisit tedavisi
Kronik servisitin genel tedavisi patojenle mücadele etmeyi amaçlar ve her iki eşi de içerir, çünkü bir insan patojenin asemptomatik taşıyıcısı olabilir. Ancak, flora genellikle karıştırıldığı ve patojenin yalnız olmadığı için, karmaşık tedavi sıklıkla kullanılır:
- Geniş bir etki spektrumunun antibiyotikleri :
- sefalosporinler (Seftriakson, Sefotoksim, Zenfuroksim, Sefipim);
- florokinolonlar (Ofloksasin, Gatifloxacin, Levofloksasin, Siprofloksasin);
- makrolidler (Roxitromisin, Klaritromisin).